«اگر بیاموزیم،الگو و اگر نیاموزیم،عبرت می شویم»

در نخستین روزهای سال نو بود که خبر سقوط هواپیمای مسافری آلمانی بر فراز کوه های آلپ فرانسه و کشته شدن همه 150 سرنشین آن مردم جهان را در بهت فرو برد.
دو روز بعد، مشخص شد که علت سقوط این هواپیما، نقص فنی نبوده است، بلکه کمک خلبان هواپیما در دقایقی که خلبان کابین را ترک کرده بود، اقدام به دستکاری در سیستم کنترل هواپیما کرده و به عمد باعث سقوط آن شده است. همچنین اعلام شد که این کمک خلبان از بیماری افسردگی رنج می برده است و این موضوع را از شرکت هواپیمایی اش پنهان کرده بود.

این قبیل حوادث روزانه در سطح دنیا بسیار به وقوع می پیوندد، لاکن آنچه اهمیت دارد «درس آموزی» در جهت اصلاح و بهبود است. بلافاصله بعد از مشخص شدن علت این سقوط مرگبار، سازمان هواپیمایی ملی چین در دستورالعملی فوری به همه شرکت های هواپیمایی این کشور اعلام کرد که از این پس هیچ یک از خلبانان و کمک خلبانان در طول پرواز مجاز به ماندن در کابین به صورت انفرادی نیستند. این همان اثر پروانه ای حوادث و رویدادها است.

اثر پروانه‌اي ( Butterfly Effect )، توجیهی عقلایی و کامل از رفتارها و تصمیم های مدیران کارآفرین و خلاق و موفق به دست می دهد که با یک حرکت مناسب و کم انرژی توانسته اند موجبات تحول و دگرگونی های عظیم و توفیق های شگرفی برای سازمان فراهم آورند. یک اندیشه ی خلاق هم چون بال زدن یک پروانه می تواند در مسیری آن چنان کارساز و انرژی آفرین باشد که طوفان و تحول برپا کند و از یک اندک، بسیار بسازد. در مورد اثر پروانه ای می توان به اقدام سازمان ملی هواپیمایی چین اشاره کرد.