شخصیت فرد، سرنوشت او را رقم میزند
اما ما در جهانی که زندگی میکنیم، مهمترین اصل در شخصیت افراد و کشورها، اصل همکاری است. آن روی سکه همکاری، یادگیری است. دولت کرهجنوبی، یادگیری، تولید، نوآوری، رقابت، اثرگذاری و همکاری شهروندان خود را اصل قرار داده و با طیفی از روشها، این خصوصیات را به یک شخصیت تبدیل کرده است. کره جنوبی که بالاترین سرعت اینترنت در جهان را دارد برنامه ریزی کرده تا پنج سال دیگر (۲۰۲۰)، سرعت اینترنت را هزار برابر کند تا دانلود کردن یک فیلم دو ساعته، یک ثانیه به طول انجامد. شرکت بوئینگ که امسال صد ساله میشود برای هواپیمای جدید ۷۷۷X خود با ۴۰۷ نفر مسافر از طرف شرکتهای هواپیمایی حوزه خلیجفارس، ۹۵ میلیارد دلار سفارش گرفته است. صدها شرکت کوچک و بزرگ باید با هم همکاری کنند تا این هواپیماها ساخته شود. یک شرکت دکوراسیون داخلی در سیاتل با همکاری Nike، متخصصین خواب و مربیان ورزشی، طراحیهای جدیدی را برای راحتی صندلیهای هواپیما ارائه نمود، ضمن اینکه وزن صندلی را از ۱۲ کیلو به ۴,۲ کیلو کاهش داد.
حس و شخصیت همکاری، هماهنگی و تجانس با دیگران قبل از اینکه در فکر افراد باشد در وجود ناخودآگاه آنهاست. بزرگترین سرمایه مردم شرق آسیا، شخصیت همکاری آنهاست که در یک دوره ۲۵ ساله، قدرت مالی جهان را از غرب به آسیا انتقال داده اند. در برابر شخصیت همکاری شرق آسیایی، شخصیت متوسط خاورمیانهای است: شخصیتی که افراد متفاوت از خود را حذف میکند. مرتب انسانها را تقسیم بندی میکند. تبعیت افراد را میخواهد و نه همکاری با آنها را. خیلی با توانایی افراد کاری ندارد. به جای آنکه از موفقیت دیگران بیاموزد، به طور ناخودآگاه ناراحت میشود. شخصیتی که بیرون از خود درپی دلایل ناکامی میگردد و عموماً غمزده، احساسی، هیجان زده و از همه بدتر عصبانی است. این فضای آشفته باعث میشود که درصد قابل توجهی از خشونت، جنگ، درگیری و قتل در سطح جهانی در این منطقه باشد و خارجی ها هم در این محیط آلوده و تقابلی، به دنبال منافع مالی و سیاسی خود بگردند.
پیشرفت، شخصیتی خاص میطلبد کما اینکه فردی که پرخور است، روزی سه بسته سیگار میکشد، حریمی برای خوردن قند و چربی نمیشناسد و ورزش نمیکند، نمیتواند سالم باشد. کانون توسعهیافتگی، داشتن یک سیستم است. کانون سیستم، شخصیت همکاری و یادگیری است. پیشرفت و توسعه یافتگی یک جامعه را نمیتوان خارج از راستگویی و اعتماد به یکدیگر شهروندان آن تصور کرد. تا چنین شخصیتی به صورت سیستمی/ ساختاری و نه گفتاری/ نصحیتی ساخته نشود، سرنوشتی به نام پیشرفت و توسعه یافتگی رقم نخواهد خورد.
