در حال حاضر یکی از فناوری هایی که به واسطه گسترش اینترنت مورد توجه قرار گرفته است، «رسانه های اجتماعی» می باشد. رسانه های اجتماعی ( نظیر فیس بوک، توییتر و یوتیوپ) در بردارنده محتوای ایجاد شده بر پایه همکاری و مشارکت مردم است که به عنوان کاربر این گونه سایت ها در فضای مجازی قرار گرفته و فعالیت اجتماعی، مشارکتی، اشتراکی و ارتباطی دارند. در حال حاضر در ایران این نوع رسانه ها با محدودیت دسترسی(فیلترینگ) مواجه هستند. 

  با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید و فعالیت تعدادی از وزرای دولت در این فضا بحث ها بر سر «حضور و یا عدم حضور» این قبیل مسئولین بالا گرفته است.

بطور کلی هر از چند گاهی این مباحث که ریشه در جایگاه «حقیقی» و «حقوقی» فرد دارد، به اشکال مختلف طرح می شود. البته مقامات دولتی و نوعا کارکنان رسانه ها در کانون توجهات هستند. از خبرنگاران و مجریان تلویزیونی خواسته می شود که در رسانه های مجازی و سایت های خود مواضع خلاف سازمان متبوع خود ارائه ندهند و یا از فلان مسئول دولتی خواسته می شود که در صفحه خود رودرو با مردم سخن نراند.

نکته جالب توجه این بحث اینکه امروز خواندم مقامات اسرائیلی طی نامه ای به زاکربرگ مدیر فیسبوک و کالین استرچ مسئول حقوقی این رسانه خواستار اخراج مقامات ایرانی از فیس بوک شده اند.

در یک جمع بندی باید گفت زمان این حرف ها سپری شده است و بوی کهنگی می دهد. به قول صادق خرازی که در صفحه فیس بوک خود نوشته است:« متاسفانه عده ای درک دقیقی نسبت میان امنیت و تکنولوژی ندارند. بیش از سی سال است که با پدیده تکنولوزی در کشورمان امنیتی برخورد می شود. روزگاری ویدئو را بی ناموسی فرض می کردند. میلیارد ها دلار ارز از مملکت خارج شد ولی حضرات نمی خواستند بفهمند که تکنولوژی همه مرزها را در می نوردد. با ماهواره و موبایل هم همینگونه برخورد می شود.»

مطالب مرتبط: نقل قول صادق خرازی از روحانی درباره فیس بوک

                 تلاش اسرائیلی‌ها برای اخراج وزرای ایرانی از فیسبوک 

                نبرد رسانه ای(18)- گوشی های هوشمند و آزادی بیان در عصر دیجیتال